Woensdag

We zijn weer onderweg naar de gouvernment. De medewerkers daar hebben geholpen met het regelen van onze stage hier. Nu is het de bedoeling dat wij ons gaan voorstellen aan hun. Dit wilden we eigenlijk gisteren al doen, maar toen waren ze er niet, dus hopen dat ze er vandaag wel zijn!
Ze zijn er vandaag gelukkig, dus laten we ons maar snel voorstellen. We hebben verteld hoe oud we zijn, wat we studeren en waar we hier stage gaan lopen. Dit was het eigenlijk al, dus we konden snel onze stage plekken gaan bezoeken!
We gingen eerst naar mama nigina, dit is het weeshuis en dus ook mijn eerste stage plek. Onderweg erheen reden we langs een erg arme en een beetje vieze wijk. Ik schrok er wel van dat die kinderen daar midden in leven. Eenmaal op het terrein van het weeshuis hebben we de directeur ontmoet, hij laat ons morgen alles zien en dan kunnen we eindelijk aan de slag!
2 andere studenten gaan stage lopen in het ziekenhuis, we zijn er met ze alle heen gegaan om daar een kijkje te nemen. We werden ontvangen en kregen een rondleiding. Het ziekenhuis hier bestaat uit 1 groot stuk grond met allemaal kleine gebouwtjes erop, elk gebouwtje is een eigen afdeling. De 2 studenten mogen zelf de afdeling kiezen, dus we zijn overal een kijkje gaan nemen. We zijn begonnen bij de psygisch afdeling, meteen een heftig begin. We werden zo binnen gelaten en alle clienten kwamen op ons af, dit was best wel spannend, maar ik vond het ook heel gaaf en interessant! Ze hadden allemaal wonden op hun armen, dit kwam omdat ze zichzelf deden bijten. Ze droegen dezelfde kleding, een soort blauwe wijde broek met een langer blauw shirt erover. Het leek wel gevangenis kleding. Ook wilde ze met ons handen schudden en kwamen ze echt in je persoonlijke ruimte. Sommige meiden schrokken hier wel van en voelde zich ook bedreigt. Hierna zijn we nog bij verschillende afdelingen geweest. Bij kinderen, bevallingen, operatiekamer en de eerste hulp. We konden niet overal goed kijken hoe het eruit zag, maar we merkte wel heel goed dat ze het hier met veel minder moeten doen. Ik kan niet heel goed uitleggen wat we allemaal gezien hebben, maar wel waren we allemaal erg onder de indruk overal van en hebben we in de avond niet veel meer gedaan. Ik had zelf wel veel zin om naar het weeshuis te gaan, om samen met de kinderen plezier te hebben en hun de aandacht te geven die elk kind hoort te krijgen! Op naar morgen, lets do this!
Kus