Donderdag

Eindelijk! De eerste stage dag begint! Met goede moed vertrekken we naar het weeshuis. Wij waren er wat eerder dan afgesproken, dus de directeur was er nog niet. Een aantal kinderen zagen ons en riepen hallo, hierdoor hoorde een medewerkster dat wij er waren en konden we naar haar toe. Ze was de kamers aan het schoonmaken en we mochten toen wat rondkijken. Het viel me op dat er maar 3 kamers zijn, voor de jongens, meisjes en babys. Er zijn in totaal ongeveer 75 kinderen, ik vraag me nog steeds een beetje af waar ze allemaal slapen. In de meiden kamer stonden maar een aantal stapelbedden, dus ik denk dat ze hun slaapplek moeten delen. Hier schrok ik wel een beetje van. Nadat we het boven hadden gezien mochten we beneden bij de kinderen gaan kijken, hier was niks van begeleiding bij. We werden hier afgezet en verder niks, daar stonden we dan bij de kinderen. Een aantal begonnen met een welkoms liedje te zingen. Wanneer het liedje klaar was zijn we hier maar op in gaan spelen en hebben we met de kinderen gezongen en gedanst. Ook hebben we het spelletje zakdoekje leggen gedaan. Dit vonden ze erg leuk, maar wij waren nog een beetje verbaasd dat we helemaal alleen waren.
Na het spelletje zijn we naar de directeur gegaan, hij heeft ons wat uitgelegd over het weeshuis. Het zijn namelijk niet allemaal kinderen zonder ouders. Het zijn ook kinderen waarvan de ouders de primaire behoeftes niet konden voorzien. Denk hierbij aan eten, drinken, onderdak en kleding. Alles gaat in samenwerking met de gouvernment, maar ook de samenleving speelt er een grote rol in. Zij geven namelijk aan waar een kindje hulp nodig heeft en wat voor hulp. De politie red het kindje dan samen met een social worker en die zorgt er dan voor dat het kindje op een goede plek terecht komt.
Na het gesprek heeft de directeur een rondje met ons gelopen en mochten we beginnen. Er is niks verteld over wat ze leuk vinden of wat ze kunnen of iets anders. We moesten er zelf op afstappen en het maar proberen. De wat oudere kindjes zaten nog op school, dus het engels spreken had niet veel zin. Dit maakte het moeilijk want het spelletje tikkertje snapte ze al niet. Ze bleven maar achter ons aan rennen, het was leuk! Maar met 25 graden niet lang vol te houden.. Op een gegeven moment hadden we een parcour bedacht, ze mochten wat rennen en springen, iedereen deed fanatiek mee! Terwijl we dit allemaal aan het doen waren, werden we door niemand in de gaten gehouden en niemand kwam kijken hoe we het deden. Dit is een stuk anders als in nederland, daar word er gekeken hoe je het doet en geven ze feedback waar nodig. Persoonlijk vind ik dat ook fijner, maarja hier is veeeeel meer vrijheid overal in.
Lunchtijd! Wij hebben ons even terug getrokken en zijn gaan lunchen in ons verblijf. We wisten niet goed hoe we het in de middag moesten aanpakken, maar zijn wel weer met volle moed er heen gegaan. We hadden 2 ballonnen bij ons en de oudere kindjes waren nu ook thuis. Het verliep ineens veel beter, alles ging vanzelf. We hebben lekker over gegooit met de ballonnen en iedereen had het naar zijn zin. Met de jongens hebben we ook nog fanatiek de ballon afgepakt van elkaar, later op de dag gingen ze hier zelf mee verder en zijn de meiden meer naar ons gekomen. Ze vertelden dat ze van zingen en dansen houden, dus hier willen we maandag mee aan de slag!
Over de hele dag heeft nog steeds niemand gekeken hoe het ging en wat we precies deden. Dit blijf ik toch een beetje raar vinden. Maar al met al was het een geslaagde dag en heb ik zin in maandag, dan gaan we er weer voor!
Kus