Baal weekje

Na te denken goed uitgerust te zijn van het weekend begin ik deze dag toch met veel keelpijn.. Even doorzetten en het gaat wel weer over denk ik, dus op naar stage! Het was erg slecht weer dus we moesten onze regenjassen aan, helaas..
We beginnen in de ochtend vaak bij de kleindjes, hier doen we dan gezellig dansen. Dit gaat steeds beter omdat de communicatie soepeler verloopt. Wij hebben ze inmiddels de macarena geleerd, hier zijn ze helemaal weg van. Ook hebben de kinderen ons een dansje geleerd op ‘despacito’. Dit herhalen we bijna elke ochtend, omdat ze er zo enthousiast over zijn.
Door het slechte weer waren ze enorm druk en hebben we ze lekker hun gang laten gaan in de middag. We hebben zomaar wat gespeeld en geknuffeld.
Dinsdag zijn we maar eventjes gegaan, een medestudent Tamar en ik voelde ons toch niet zo goed, waardoor we het niet meer konden opbrengen om te blijven.. Tamar heeft in Nederland vaker last van haar longen en het kwam hier helaas ook weer opzetten.. Zelf had ik het vermoeden dat er een keelontsteking aan kwam bij mij. Sarah zou in de avond langs komen om te bespreken hoe het onderling in het huis allemaal gaat. Dit gaat goed! Ook heeft Sarah toen naar mijn keel gekeken en besloten dat we morgen ochtend toch naar het ziekenhuis gaan voor controle. Hier zag ik eerlijk gezegd wel een beetje tegen op, ik wist niet goed wat ik mij er bij moest voorstellen.
Wanneer we woensdag ochtend bij het ziekenhuis aankwamen stond ik er verbaasd van hoe mooi het was. Dit stelde mij meteen wat meer gerust.
Na even gewacht te hebben mocht ik naar dokter Aliboy (of hoe je het schrijft), hij is de dokter voor de studenten van deze reis. Hij controleerde een aantal dingen en wist al snel dat ik een keel- en voorholte ontsteking had. Wat baalde ik zeg... Ik kreeg antibiotica, ontstekingsremmers, neusspray en hoestdrank voorgeschreven, hopen dat het maar snel werkt!
De volgende dag zijn we in de ochtend even naar stage gegaan voor een gesprekje. We hebben het gehad over wat hun van ons vinden, de reactie daarop was erg positief. Ook hebben wij verteld wat we leuk vinden, maar ook dat we vinden dat we weinig begeleiding krijgen.
Hierna hebben we het nog gehad over wat we kunnen gaan doneren. Zelf dachten wij aan zalfjes voor schurft, zodat alle kinderen hier na een paar keer smeren vanaf zijn. Dit gaan we van het weekend proberen te halen, zodat we er volgende week mee aan de slag kunnen! We willen nog iets doneren, maar daar gaan we nog even goed over nadenken met ze alle hoe we dat her beste kunnen aanpakken.
Na het gesprek hebben we wat boodschapjes gedaan en zijn we naar huis gegaan. Hier hebben we rustig aan gedaan, zodat we van het weekend wel mee kunnen op safari!